Soms word ik wat appelig van gesprekjes met mijn vrouw, en als dat gebeurd, komt er weinig zinnigs uit mijn mond.
Heb ik normaliter ook op 'normale' dagen hoor, maar met dat appelige gevoel word het erger!
Wij hebben een appelboom in onze tuin.
Een beetje ongelukkig ding , de vorige bewoners waren zeker ook appelig toen ze hem hadden geplant.
Het ziet er niet uit!
De stam kronkelt net in zoveel bochten als dat Rutte doet, een echte 'kronkelkontboom' dus!
Ik noem het dan ook een 'ruttige kronkel boom"...ruttig lijkt ietwat op rottig, dus ik vind dat best een match!
Begint mijn meissie ineens op te sommen wat je van die appeltjes kan maken...innerlijk slaak ik een zucht...ik heb niets met tuinieren,
heb geen groene vingers, tis helegaar niks voor mij!
"Je kunt er een heerlijke appeltaart van maken" zegt ze.
"Gatver, die zijn goor"...zeg ik.
Ik mot die drek niet, echt, ga over mijn huig bij het idee!
"Je kunt er ook jam van maken" zegt ze.
"Daar heb ik nog nooit van hoort, appeltjesjam"....ze ik haar.
"Nou het bestaat, en stop eens met commentaar leveren"!
Kijk, nu komen we op een punt dat mijn appelig gevoel op begint te spelen, omdat zij zegt dat ik stil moet zijn!
Ze doet het ook echt zelf hoor!
Ze lokt dat gevoel gewoon uit, is ze een kei in!
"Je kunt er ook nog appelen aardbeienjam van maken" zegt ze.
"Tuulk schat, daarom is het nu een aardbij appelen boom"?
"Er groeien toch geen aardbeien in"?
"Nee, die meng je er door heen" was het....
Mijn God zeg...die ruttige boom begon me nu alweer te irriteren, kokkerellen kan ze als geen ander hoor,
maar om nu een compleet menu aan te moeten horen?
"Dat ding kronkelt alle kanten op, de paal die hem recht moet houden staat de 'are' kant op,
en de buuf zei dat ie eigenlijk gesnoeid moet worden" een verwoede poging om maar van onderwerp te veranderen.
"Dat kan nu nog niet, dat moet in het najaar geloof ik" zei ze.
"Wist je dat je nog veel meer van die ruttekronkelboom kan maken"? vraag ik haar.
"Zoals wat" was haar wedervraag.
"Nou, gewoon, stoofpaaltjes".
Ze wist niet wat dat was.
Ik leg haar uit dat mensen vroeger een stoof hadden voor moeie benen, dat ik dat kronkel gewoon aan vier bonken kon
zagen, dan hadden we 4 'stoofpaaltjes".
Ze keek me vol ongeloof aan!
Allemaal op gelijke hoogte, en dan een plankie er op, heb je een pracht van een bankie!
De geestelijke wind begon aan te wakkeren , en haar oogjes veranderde van kleur.
En ik...joh...ik was zo appelig, dat ik op dreef begon te komen.
"Van de restjes takken kunnen we sate prikkers maken, en als ik erg mijn best doe, nog wat tandenstokers ook,
die zullen ze nodig hebben na het eten van die appeltaart"!
Joh, dat waren weer min punten om in te lijsten geloof ik.
"Je laat mijn appelboom met rust" zei ze vinnig!
"Mooi, dat scheelt mij weer een hoop gedoe met dat kronkelding"! zei ik lachend.
"Ik wil het knap hebben, dus er is nog zat te doen voor je" zei ze weer.
"Nou, dan magge je wel alles aan gaan wijzen wat er moet blijven staan en wat niet,
want ik jekker die ketting zaag zo over de grond heen, voor mij is alles onkruid"!
Of ik alweer was vergeten wat er uit moest en wat niet....nou, dat was ik inderdaad, kort van geheugen,
als het saai is!
'Wat moet ik nou met jou" vroeg ze.
"Joh, zet me aan het grofvuil, donder me in de kliko, kan mij het schelen, ik heb niks met tuintjes, en dat weet je!
"Ow, nu heb je je onverschillige pet weer op"!
Zie, vrouwen maken er gewoon hun eigen verhaal van!
Ik heb een pest hekel aan petjes!
"Huur een hendrik jan de tuinman in, met pet van mijn part, laat die het doen, die weet wat ie doet, ikke niet".
"En ik wil het ook niet weten, ik weet, heb mijn Pa al verdriet gedaan dat ik liever zwarte klauwen kreeg dan groene,
maar het is wat het is"!
Het gesprek stopte, ze ging slapen, mij appelig achterlatend, zit ik hier in het holst van de nacht
een kul verhaaltje te schrijven.
Ik heb liever een ander appeltje voor de dorst, en die appeltaart zit me wel gebakken!
Drie keer raden wi er van de week in dat tuintje aan de gang is!
Alles wat maar even kettingzaag waardig is.....
Je snapt um!